Bijziendheid:  Het is een brekingsdefect waardoor beelden worden gevormd voordat ze het netvlies bereiken, het kan te wijten zijn aan een te lange oogbol of omdat de lenzen van het oog (hoornvlies en lens) te krachtig zijn.

Het resultaat is dat we verre objecten slecht zien en dit corrigeren we met divergerende lenzen; Ze zijn dikker aan de rand dan in het midden.

​

Hypermetropie : het is een brekingsdefect waardoor beelden achter het netvlies worden gevormd, dit kan te wijten zijn aan een korte lengte van de oogbol of, ongebruikelijker, aan het lage optische vermogen van de lens en/of het hoornvlies. Hoe dichterbij de objecten zijn, hoe slechter het hypermetrische oog ze gewoonlijk ziet. We corrigeren het met convergerende lenzen; Ze zijn dikker in het midden dan aan de rand.

​

Astigmatisme : het is een brekingsdefect waardoor de lichtstralen die het oog trainen niet naar hetzelfde punt worden gestuurd (korter bijziend astigmatisme; langer verziend astigmatisme), dat wil zeggen dat het bijziendheid of verziendheid is, maar alleen in het aangegeven deel van het oog door zijn as.

De meest voorkomende oorzaak is de onregelmatige vorm van het hoornvlies, maar soms, minder vaak, vanwege de geometrie van de lens. Een nieuw gecompenseerde gebruiker met astigmatisme meldt in eerste instantie duizeligheid of duizeligheid, totdat de hersenen wennen aan "de nieuwe manier van kijken".

​

Presbyopie of vermoeid gezichtsvermogen : het is een natuurlijk defect dat bij iedereen voorkomt, het is fysiologisch en niet refractief. Het is te wijten aan het verlies van het vermogen van het oog om dichtbijgelegen objecten duidelijk te zien.

De lens, die verantwoordelijk is voor het scherpstellen, verliest elasticiteit en vervult deze functie niet correct, hij verschijnt meestal rond de leeftijd van 40/45 jaar.

​

Strabismus : de specifieke spieren die elk van onze oogbewegingen controleren, worden extra-oculaire spieren genoemd. Ze ontvangen directe en gelijktijdige bewegingsopdrachten van onze hersenen, zodat de twee ogen op een gecoördineerde manier worden gericht op het object dat ze willen observeren. Wanneer dit niet mogelijk is omdat één of beide ogen zijn afgeweken, spreken we van scheelzien.

Deze disfunctie van binoculair zicht veroorzaakt over het algemeen de onderdrukking van een van de beelden die door de hersenen worden ontvangen: die van een van de twee ogen. Maar daarbij komt nog het risico dat het minder gebruikte oog amblyopisch wordt.

​

Amblyopie : Amblyopie wordt vaak "lui oog" genoemd. Het wordt gekenmerkt door een verschil in gezichtsscherpte tussen de twee ogen wanneer ze zijn uitgerust met hun optimale visuele correctie. Er zijn verschillende oorzaken van amblyopie. Strabismische amblyopie: in het geval van scheelzien wordt amblyopie veroorzaakt door een langdurig tekort aan het gebruik van het afwijkende oog.

Amblyopie door anisometropie: wanneer er een verschil in correctie is tussen de twee ogen, ontvangen de hersenen twee verschillende beelden. De ene afbeelding is vager dan de andere. De hersenen behouden alleen het scherpste beeld.

​

​